Sietske woont met haar vriend in een huis aan de rand van het bos bij Villach, op het drielandenpunt van Oostenrijk, Italië en Slovenië. “Het uitzicht vanaf onze eerste verdieping verveelt nooit.” Na een periode bij de Koninklijke Luchtmacht besloot ze dat het tijd was voor iets anders. “Dat was nooit echt mijn plan geweest. Mijn vriend en ik zeiden: laten we het gewoon een jaar proberen. Inmiddels zijn we vijf jaar verder.”

De weg ernaartoe
Haar vriend had ervaring met het wonen in het buitenland. “Hij zat op internationale scholen. Ik niet. Ik woonde altijd in hetzelfde huis, in dezelfde stad.” Vier jaar lang werkte ze bij de HEMA, onder andere als caissière. Daarna zocht ze avontuur bij Defensie. “Ik ontdekte kanten van mezelf waarvan ik niet wist dat ik ze had. Tijdens een bivak groef ik een put die zo diep was dat ik er niet meer uit kon klimmen. Er kwamen krachten vrij waarvan ik dacht dat ik ze niet had.”

Wandelen als levenswijze
De liefde voor wandelen zat er al vroeg in. “Als kind ging ik vaak met mijn ouders de bergen in. Maar echt fanatiek werd het pas toen ik mijn vriend leerde kennen. Het is een combinatie van fysieke inspanning en mentale rust. In Nederland is alles vluchtig, alles moet snel. In de bergen verdwijnt dat. Je bent volledig in het moment. Stap voor stap, voetje voor voetje. Je komt in een soort trance. En als je dan boven bent, is het gevoel van voldoening enorm.”

Grootheid en nederigheid
“De grootsheid van de natuur relativeert alles. Wij denken vaak dat we alles onder controle hebben, maar in de bergen pas je je aan. Daar bepaalt de natuur. Elke dag ziet er anders uit. Ik beleef elk seizoen bewust. Een straal zonlicht die door de wolken breekt… dát is geluk.”

Meer vrouwen de berg op
Tijdens hun tochten viel haar op: hoe hoger je komt, hoe minder vrouwen je tegenkomt. “Vriendinnen zeiden: ‘Waarom zou ik met een zware rugtas een berg op klimmen? Dat is toch geen vakantie?’ Maar ik dacht: júíst wel! Mannen overschatten zichzelf vaak. Vrouwen zijn voorzichtiger – de drempel is hoger. En die wil ik verlagen. We kunnen elkaar inspireren. In de professionele bergsport zie je gelukkig steeds meer vrouwen. Dat wil ik versterken.”

Kalm blijven in stresssituaties
Het weer kan omslaan, de route kan verraderlijk zijn – in de bergen moet je voorbereid zijn. “Niet overal heb je bereik. Je bent verantwoordelijk voor een groep. Gelukkig helpt mijn ervaring bij Defensie. Daar leer je kalm blijven onder druk. Ik zie vaak vrouwen waarvan ik denk: er zit zóveel meer in dan ze zelf denken. En als ze dan boven staan, zeggen ze: ‘Wauw, ik had nooit gedacht dat ik dit zou kunnen.’ Dat moment is zó waardevol.”

Sprong in het diepe
Tijdens corona ontstond het idee om te emigreren. “De grote vraag was: hoe kunnen we in het buitenland wonen én inkomsten genereren? Die winter runden we een chalet in de bergen. Best spannend in coronatijd, maar het werkte. Mensen zochten juist de natuur op.”

Groei en toekomst
Nu ligt de focus op het zomerseizoen. “In de winter is het rustiger, maar ik ben nog zoekende. Ga ik dan juist relaxen of doorwerken?” Er staat veel op stapel: “We bouwen een team om nóg meer vrouwen te bereiken. We richten ons nu ook op vrouwelijke professionals die willen werken aan persoonlijk leiderschap. Wandelen en ontdekken, samen met andere businessvrouwen – dat is zó krachtig.” En haar pensioen? “Ik verzin altijd iets nieuws. Misschien wandel ik tegen die tijd niet meer, maar ik blijf creëren. Of ik dan nog in Oostenrijk woon? Geen idee. Maar wel in de natuur – misschien Italië, of Spanje. Als ik maar vrouwen heb kunnen inspireren om de bergen in te gaan. Ik gun het iedereen.”