Wat doe je precies?
“Ik heb mijn pand als het ware in tweeën gesplitst, waardoor het ene deel winkel en het andere deel dagbesteding is. Ik koop kilo’s lego op en daaruit bouwen we zoveel mogelijk setjes, die vervolgens in de winkel worden verkocht. Vrijwel alle sets die we verkopen, worden dus hier gemaakt.”

De winkel wordt gerund door mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt. Hoe is dit idee ontstaan?
“In mijn vorige legowinkel hadden we een samenwerking met een school voor speciaal onderwijs. De leerlingen kwamen bij ons langs om werkervaring op te doen. In die tijd dacht ik al: hoe mooi zou het zijn als ik mijn legohobby, werk én passie zou kunnen combineren? Vervolgens kwam dit op mijn pad via Werkvisie De Hoop, de overkoepelende organisatie, en wist ik dat dit was wat ik wilde gaan doen. Ik werk nu samen met mensen met een lichamelijke beperking, zoals MS, en mensen die op wat voor manier dan ook zijn vastgelopen in de maatschappij. Denk bijvoorbeeld aan iemand die autisme heeft of worstelde met een verslaving. Het gaat om een hele diverse groep, van mensen tussen de zestien en zestig jaar oud.”

Hoe ga je met je mensen om?
“Ik zie ze echt als collega’s. We zijn gelijkwaardig en ik ben één van hen. Daardoor creëer je een fijne sfeer, voelen de mensen zich gewaardeerd. Ik ben iemand die bouwt op sfeer, op relatie. Ik speel geen baasje. We doen het met elkaar en ieder levert met zijn of haar beperking een eigen bijdrage. Ieders capaciteiten zijn nu eenmaal anders. Ook is hier tijd voor een gesprek en hebben we oog voor elkaar. Verder zet ik nergens druk op. Daar lopen de meeste collega’s namelijk op vast.”

Wat vind je belangrijk op de werkvloer?
“Iedereen een fijne en zinvolle dag geven. De tijd dat dagbesteding niet zinvol was, is echt voorbij. De collega’s willen het gevoel hebben dat ze iets bijdragen, op welke manier dan ook. Het leuke is dat ze hier direct zien wat er gebeurt. Ze bouwen een setje en zien het iemand vervolgens in de winkel kopen. Dat is natuurlijk hartstikke leuk. Een deel van de collega’s runt de winkel en vindt het plezierig om de kassa te doen, terwijl anderen het leuk vinden om alleen te bouwen. Alles is prima. Als mijn collega’s een mooie dag hebben, is mijn dag ook mooi. Ik krijg er veel voor terug. Het gaat mij hier niet om het leegverkopen van de winkel. Natuurlijk ben ik blij als ik wat verkoop, maar de omzet van de winkel is geen doel meer.”

Wat heeft werken met deze doelgroep jou gebracht?
“Ik was in mijn beeldvorming altijd redelijks rechts. Ik vond dat iedereen moest werken voor zijn centen, ook mensen in de bijstand. Inmiddels ben ik daar door een andere bril naar gaan kijken. Ik zie nu dat er een groep mensen is die het écht moeilijk heeft en voor wie een paar euro meer aan huur of boodschappen daadwerkelijk een probleem is. Vanuit de bijstand leven is echt niet makkelijk. Deze mensen hebben allemaal hun zorgen en moeilijkheden. Nu ik daar met mijn neus bovenop sta, merk ik dat pas. Zelf heb ik altijd gewerkt en het goed gehad, maar als ik dan zie waar deze groep mee tobt… Ook voor deze mensen moeten we in Nederland zorgen.”

Heb je nog meer dromen?
“Toen ik dit startte, wilde ik eigenlijk een speelgoedwinkel beginnen. Uiteindelijk ben ik bij de lego gebleven. Toch zijn alle speelgoedwinkels in Sliedrecht inmiddels gestopt, dus er zou zeker ruimte zijn om alsnog voor een speelgoedwinkel te gaan. Verder heb ik nog wel wat ideeën voor het openen van een extra vestiging. Ik denk aan een webshop, die ik wil starten vanuit mijn huidige locatie en wil voortzetten op een extra locatie. Dit eerste jaar is boven verwachting goed gegaan en ik ben in korte tijd van één naar twintig tot vijfentwintig collega’s gegaan. Uitbreiden zie ik dus zeker als een mogelijkheid.”